hindi ko mapigilang mag isip..

siguro ang pinakamasakit na mangyayari sa akin ay ang palayuin ako sa bagay na minahal ko... ang pagbago sa nakasanayan ko...


ayokong umalis ng the catalyst... kahit isipin... ayoko... gusto ko ng manatili dito mula pa nung malaman kong natanggap ako.. mas lumalim pa ang pagkagusto ko nung umalis yung kasama ko at naiwan ako... napaisip ako.. mula nuon.. alam kong hindi ko siya tutularan.. mananatili ako at kakayanin ko dahil ginusto ko ito.. ito ang gusto ko... ito... para akong nagmamahal ngayon... di ko mapigilan ang pag apaw ng aking emosyon... gusto kong ibigay ang lahat lahat para dito.. para sa mga paniniwala ko... pinagliwanag nila ako... itinataas at pilit ibinabangon tuwing nanghihina at sumusuko.. ang tanging kinatatakutan ko na lang sa ngayon ay kung bibitiw sila... ayokong isipin... wag naman.. wag sana muna silang magsawa... wag muna...